Verslag van de monoloog van Tamara Schoppert oer grutskens en skamte
Bingo
Terwijl in de volle zaal van de Rank druk wordt gepraat komt er een mevrouw binnen met een Bingo apparaat. Ze verontschuldigt zich dat ze zo laat is, maar dat kwam omdat ze na 10 jaar haar ouderlijk huis heeft bezocht. Haar moeder is overleden en nu staat het huis leeg. Ze komt verward over en stelt zich voor als Martine, maar zeg maar Tine. Dan start ze met de Bingo, iedereen heeft bij binnenkomst een kaartje gekregen. Bij elke trekking komt er een herinnering aan haar moeder boven.
Zo krijgen we langzamerhand een beeld van haar thuis, haar moeder en haar vader. De mantelzorger die haar moeder de laatste jaren heeft geholpen kan ze niet uitstaan. Toch geeft deze haar het inzicht dat de moeder, die zo streng was, waar niks kon, arm was. En dat haar vader al het geld , ook zijn pensioen, heeft verbruikt aan onnodige , dure dingen. Tine krijgt van de mantelzorger een brief van haar moeder. Ze heeft één heel positieve herinnering aan haar moeder; samen een middag op het strand.
Maar ze vertrouwt deze herinnering niet want haar moeder heeft ze later nooit weer zo goedlachs en zorgzaam gezien. Nu blijkt in de brief een foto te zitten van die middag op het strand. Het dringt langzaam tot haar door dat de mantelzorger gelijk heeft. Haar moeders afstandelijkheid kwam door armoede. Alles in huis tot op de draad versleten. En met Tine die toch dichtbij woonde wilde ze geen contact meer. Die mocht haar armoede niet opmerken.
Was het trots of schaamte of allebei?
De Bingo loopt op zijn eind en Klaas wint de hoofdprijs, een enorme doos “Merci”. Maar zegt Tine: “Ik heb ook de hoofdprijs, deze mooie foto van een blije moeder en dochter op het strand”. Na de pauze met koffie, thee cake en de Merci die Klaas deed rondgaan, konden we in groepen praten over deze voorstelling en hoe eventuele armoede te herkennen. Maar doordat er zoveel belangstelling was konden we elkaar door het rumoer in de zaal moeilijk verstaan.
Al met al een onderwerp om over na te denken. Als een dochter al niet de armoede thuis opmerkt, hoe kunnen wij dat dan wel bij familie, vrienden of buren?
