Wat is het fijn om te weten dat er zoveel lieve mensen om je heen staan wanneer je het moeilijk hebt, wanneer er iets ingrijpends in je leven gebeurt waar je totaal geen rekening mee houdt of ook ooit maar aan dacht. We zijn nu anderhalf jaar verder na het totaal onverwachte verlies van Ype. Ongelooflijk dat het al weer zo’n lange periode geleden is. Ik heb mijn man, mijn maatje en mijn rots in de branding moeten laten gaan, net zoals Femke en Silke zonder hun trotse en lieve vader verder moesten.
Na dit verlies was er meteen al de warmte van velen om ons heen. Familie, vrienden maar ook onbekenden die ons een hart onder de riem staken. Dat heeft ons toen heel goed gedaan evenals de afscheidsdienst van Ype waar zo velen hun steun betuigden.
Hiermee bleek de rampspoed echter niet ten einde. Vorig jaar, 15 december2016, vertrokken wij met ons drieën naar Amerika. We gingen op bezoek bij het gastgezin van Femke, dit om weer even op adem te komen en hier de kerst te vieren. Al na enkele dagen bereikte ons echter het ontstellende bericht dat ons huis in Tzummarum volledig was uitgebrand. Ons vertrouwde thuis vol met herinneringen aan ons gezin en Ype. Ongeloof en verbijstering, daar zó ver weg van huis en het onmachtige gevoel dat je niets kunt doen. Je wilt dan ook niet geloven dat we na het verlies van Ype ook nog ons huis kwijtraakten. Terug uit Amerika is er dan de harde realiteit dat het huis waar je lief en leed in gedeeld hebt er dus echt niet meer is.
Maar ook toen stonden wij gelukkig niet alleen. Toen wij een tiental dagen na de brand terugkwamen waren en al tal van hartverwarmende acties opgestart. Zoveel mensen die zich het lot van ons aantrokken en geld (middels een speciale doneeractie) en goederen gaven. Inzamelingen ondermeer door de jeugdclub van Tzummarum en een kerstgeschenk van de brandweerploeg van Menaldum die ook meeleefden. Onvergetelijke hulp en giften van familie, vrienden en collega’s van zowel Ype als mij. Zoveel goedheid dat het ons een ongemakkelijk gevoel gaf, zo overweldigend!
In ons tijdelijk vervangend huis bleken de keukenkastjes afgeladen met voedsel te zijn, kledingkasten zaten vol met kleren en ook aan cadeaus was geen gebrek. Ook het interieur was zo huiselijk en gezellig mogelijk gemaakt en met smaak en liefde ingericht. Dat wij ons toch een beetje thuis zouden voelen ondanks alle ellende. Zoveel spullen zelfs dat het gedeeltelijk bij mijn ouders moest worden opgeslagen.
Maar ook de vele kaartjes met lieve teksten, evenals de app-jes die binnenstroomden met hartverwarmende teksten deden ons goed.
Kortom er is steeds aan ons gedacht. Vanaf het moment dat wij als gezin Ype verloren tot aan nu toe. En dan komen we nu weer in een nieuwe fase terecht. Precies een jaar na het afbranden van ons oude huis is op de zelfde plek nieuwbouw gerealiseerd en kunnen wij weer terug naar ons eigen vertrouwde stekje. Een prachtig geheel is het geworden en alles is nieuw. Terug op onze eigen plek waar wij een thuisgevoel proberen te creëren en een nieuwe start kunnen maken in ons leven. Een nieuwe start in een nieuw huis waar we ook Ype zullen blijven herinneren in ons hart en in de tastbare dingen die we nog van hem hebben.
Ondanks al het verdriet dat op ons pad is gekomen hebben we mogen ervaren hoeveel mensen, bekend en onbekend, voor ons klaar stonden en staan. Ieder op zijn of haar eigen manier maar voor ons onvergetelijk en heel waardevol.
Het is onmogelijk voor ons iedereen persoonlijk te bedanken en om niemand te vergeten willen wij een ieder bedanken die er voor ons waren in welke vorm dan ook.
Heel hartelijk bedankt voor alles!
Een hartelijke groet van Meini, Femke en Silke,
Foto’s Meinte Reitsma
